Non dago arrunta denaren eta ez denaren arteko muga? Txikitatik besteen aurrean nola jokatu behar dugun ikasten joan gara, eta denborarekin, horretara moldatu gara.

Hala ere, muga, lerro, gaitasun kognitibo eta fisiko askok konfort egoera horretatik urruntzen gaituzte, dela arrazarengatik, dela generoarengatik…Arau estetikoei aurre egiten dien itxura ere ezagutzen dugu…Baina arrunta izan nahi izateak zerbait osasungarria izan behar du. Gehiengoarekin ezagutu nahi izatea besterik ez, berdintasunean oinarrituz komunikatzeko eta harremanetan jartzeko.

“Mugimendua baliabide nagusia izanda, Koldo Arosteguik, bere burua normaltzat hartu aurretik nolakoa zen aztertzen du. Esfortzu arduragabeen ibilbide horri ekin aurretik, “normala” zena egiten zuen. Zer gertatuko litzateke une horietan normalaren bidetik ez jarraitzea aukeratu izan balu? Zer gauza utzi ditu alde batera “arraroa” ez izateko?

Lagunarteko eremu batetik, haurren linbo batetik, gure buruaren gainetik dauden milioi mugari begiratzen die, zer den arrunta, eta zer den arraroa definituz.

“Bobo-k”hainbat zalantza sortuko dizkie hurbiltzen direnei, baboak garen ala ez bereizteko aukera ematen digun epidemia bat bezala. Hobeto gaude baboak izaten…